Na pierwszą w tym roku premierę zaprasza Teatr im Ludwika Solskiego w Tarnowie. 11 stycznia o godzinie 18.00 na dużej scenie zaprezentowany zostanie „Proces 2.0” w adaptacji i reżyserii Jarosława Tumidajskiego. Jak deklarują realizatorzy tarnowski spektakl będzie opowieścią o permanentnej inwigilacji na kanwie historii opowiedzianej w dziele Franza Kafki.
Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie zaprasza w sobotę, 11 stycznia, o godzinie 18.00 na premierę spektaklu „Proces 2.0" w adaptacji i reżyserii Jarosława Tumidajskiego.
W spektaklu zobaczymy: Matyldę Baczyńską, Aleksandra Fiałka (jako oskarżony K.), Tomasza Piaseckiego, Mariusza Szaforza, Kamila Urbana i Piotra Hudziaka.
Autorem scenografii i projektów kostiumów jest Mirek Kaczmarek, który w tarnowskim teatrze przygotował już scenografię do „Czerwonych Komet”, także w reżyserii Jarosława Tumidajskiego. Muzykę do spektaklu skomponował Stefan Wesołowski, którego debiutancka płyta „Liebestod" ukazała się niedawno nakładem Important Records.
K. – trzydziestoletni mężczyzna bez większych zobowiązań. Na ogół sprawia niezłe wrażenie. Jest w miarę świadomym obywatelem i konsumentem. Czasami nachodzą go chwile refleksji, podczas których uświadamia sobie, że wszystko jest kruche i nietrwałe. Bywa sfrustrowany tym, że nie posiada celu. Ale równocześnie uważa, że chyba nie warto się tym przesadnie martwić. Trzeba żyć. Używać. Korzystać.
Pewnego dnia K. zostaje aresztowany. Rozpoczyna się proces.
Być może ten proces to przekleństwo. Być może zbieg okoliczności. Może dar od losu. A może K. potrzebuje tego procesu, by nadać swojej egzystencji sens i znaczenie, by dojrzeć. Do odpowiedzialności. Do winy.
Jarosław Tumidajski postanowił rozegrać swoje przedstawienie w przestrzeni industrialnej, stechnologizowanej, w której zamontowane są kamery monitoringu. Co za tym idzie – widz otrzyma możliwość obejrzenia spektaklu i równocześnie, na kilku ekranach, jego transmisji. A teatr do historii wywiedzionej z powieści Kafki dopisze kolejne piętro znaczeniowe – „Proces 2.0" będzie także opowieścią o mechanizmie permanentnej inwigilacji. O życiu jako przekazie medialnym.
