Janusz Gajos został w tym roku uhonorowany Nagrodą za całokształt i wkład w polską kinematografię. Laureat jest gościem Tarnowskiej Nagrody Filmowej, wystąpi także, 23 kwietnia o godzinie 19.00, na scenie tarnowskiego teatru w monodramie „Msza za miasto Arras”. Bilety na spektakl kosztują 60 złotych.
Na monodram Janusza Gajosa „Msza za miasto Arras” zapraszają 23 kwietnia o godzinie 19.00 tarnowski teatr oraz organizatorzy Tarnowskiej Nagrody Filmowej.
Tekst oparty jest na powieści Andrzeja Szczypiorskiego pod tym samym tytułem.
Szczypiorski zaczął pisać o pogromach Żydów i czarownic w trawionym klęskami zarazy i głodu piętnastowiecznym Arras w odpowiedzi na antysemityzm i ataki władzy komunistycznej na intelektualistów. Książka stała się wydarzeniem literackim 1971 roku, otrzymała nagrodę polskiego PEN Clubu, zyskała wielki rozgłos również za granicą. - Opowieść o ojcu Albercie, księciu Dawidzie, płonących stosach i makiawelicznej umiejętności sterowania ludzkimi uczuciami ma wymiar uniwersalny – mówi Janusz Gajos. - Świat od lat popełnia te same błędy. O tych problemach nie tylko warto, ale należy mówić. Dla aktora ten tekst jest materiałem godnym poniesienia wszelkich trudów i każdego ryzyka.
Premiera spektaklu miała miejsce na scenie Teatru Narodowego w Warszawie w maju 2015 roku. Bilety na tarnowskie przedstawienie kosztują 60 złotych.
Po spektaklu wręczona zostanie Januszowi Gajosowi Nagroda za całokształt i wkład w polską kinematografię. Nagroda przyznana została przez organizatora Tarnowskiej nagrody Filmowej po raz 12. Kapituła TNF nagrodą tą uhonorowała dotychczas: Andrzeja Wajdę, Janusza Morgensterna, Tadeusza Konwickiego, Franciszka Pieczkę, Wojciecha Kilara, Danutę Szaflarską, Daniela Olbrychskiego, Wojciecha Pszoniaka, Andrzeja Seweryna, Jana Nowickiego, Agnieszkę Holland, Allana Starskiego i Witolda Sobocińskiego.
Janusz Gajos urodził się 23 września 1939 roku w Dąbrowie Górniczej. Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi (1965, dyplom w 1971). Po studiach pracował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1965-1970), a następnie w teatrach warszawskich: Komedii (1970-1971), Polskim (1971-1974), Kwadracie (1974-1980), Dramatycznym (1980-1984), Powszechnym (1984-2002), Narodowym (od 2003). W filmie zadebiutował drugoplanową rolą w „Panience z okienka” (1964) Marii Kaniewskiej. Pierwszą główną rolę – młodego uczestnika ruchu oporu, któremu przyszło wykonać wyrok na przyjacielu – otrzymał trzy lata później w „Stajni na Salvatorze” (1967) Pawła Komorowskiego.
