W Zakątku Spycymira Leliwity w Tarnowie oglądać można fragment tarnowskiej kolekcji obrazów Zofii Stryjeńskiej. 12 plansz z obrazami jednej z najbardziej utalentowanych malarek dwudziestolecia międzywojennego, szczególnie efektownie prezentuje się po zmroku, kiedy podświetlone wyglądają jak witraże.
W Tarnowie pojawiła się nowa wystawa plenerowa. Przy ulicy Wałowej, w Zakątku Spycymira Leliwity można podziwiać fotografie fragmentu tarnowskiej kolekcji obrazów Zofii Stryjeńskiej, jednej z najbardziej utalentowanych malarek dwudziestolecia międzywojennego. Z 33 obrazów pozostających w Tarnowie, na wystawie prezentowanych jest 12, a zdjęcia obrazów szczególnie efektownie prezentują się po zmroku, kiedy podświetlone wyglądają jak witraże.
Prace Zofii Stryjeńskiej podarowane zostały miastu przez Alojzego F. Nosala. Stanowią one unikatową pod względem tematyki kolekcję. Obrazy te gromadził Polak, ksiądz mieszkający przez wiele lat poza granicami Polski (Francja, USA). Taki też charakter ma ta kolekcja: polski i religijny. Obrazy można przyporządkować do czterech grup: „Postaci”, „Tematyka biblijna”, „Wieś polska” oraz „Stroje i tańce ludowe”. Dwadzieścia z nich malowanych było temperą na płótnie lub kartonie, pozostałe techniką mieszaną na papierze. Wykonane w ubiegłych latach zabiegi konserwatorskie i wysoka jakość zachowania obrazów sprawiły, że obrazy zachwycają oglądających świeżością i wyrazistością kolorów. Tarnowski zbiór był prezentowany w trakcie wielkich wystaw w Muzeach Narodowych w Krakowie, Poznaniu i Warszawie w latach 2008–2009. Obrazy na co dzień są zdeponowane w Muzeum Okręgowym w Tarnowie.
Zofia Stryjeńska, z domu Lubańska, urodziła się 13 maja 1891 roku w Krakowie. Od dzieciństwa lubiła malować oraz interesowała się sztuką. Od października 1911 roku studiowała przez rok na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, podając się za mężczyznę (wówczas kobiety nie mogły studiować). Jej twórczość inspirowana była mitologią słowiańską. Była również świetnym obserwatorem tradycji ludowych, który wykorzystywała w swej rozległej pod względem technik twórczości. Malowała obrazy, wykonywała polichromie budynków, projektowała wnętrza instytucji i wiele pomieszczeń na statkach pasażerskich. Jej wielkoformatowe dzieła zdobiły wnętrza pawilonów wystawowych, były doceniane i nagradzane. Zajmowała się także projektowaniem przedmiotów użytkowych, zabawek i papierów wartościowych. Nie miała łatwego życia rodzinnego, stale musiała zabiegać o pieniądze. Im było trudniej, tym bardziej skupiała się na wielowymiarowej twórczości. Zmarła 28 lutego 1976 roku w Genewie, w Szwajcarii. O artystce można przeczytać w biografii „Stryjeńska. Diabli nadali” autorstwa Angeliki Kuźniak.
fot. Dariusz Kobylański
