Najznakomitsza w historii Tarnowa lekkoatletka, czołowa lekkoatletka Polski lat pięćdziesiątych, dwukrotna olimpijka z Melbourne (1956) i Rzymu (1960). Startowała w sprincie i skoku w dal. Medalistka mistrzostw Europy i Uniwersjady.
Maria Kusion-Bibro-Pokorony urodziła się 18 lipca 1936 w Jurkowie, pow. Brzesko, woj. Krakowskie, w rodzinie chłopskiej (córka Stanisława). W 1953 roku ukończyła Technikum Handlowe w Tarnowie i rozpoczęła studia w AWF w Krakowie, gdzie z listy studentów została skreślona w 1956 roku. Lekkoatletka (sprint i skok w dal) Metalu Tarnów, Stali Poznań (1952), Stali Kraków (1953), AZS Kraków (1954-1956) i Cracovii (1959-1962).
Była podopieczną trenerów: Emila Dudzińskiego i Mariana Hoffmanna, swój talent rozwijała w okresie tworzenia się i startów słynnego polskiego Wunderteamu. Była dwudziestokrotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych w latach 1954-1962 (42 starty, 9 zwycięstw indywidualnych) i dziesięciokrotną mistrzynią kraju: na 100 m (1955, 1959), w skoku w dal (1955, 1956, 1960, 1961), sztafecie 4 x 100 m (1955, 1956) i 5-boju (1955, 1961). Szesnastokrotnie wpisała się na listę rekordzistek Polski, głównie w biegu rozstawnym 4 x 100 m (od 47.7 w 1954 do 45.8 w 1960), ale także z trójboju i pięcioboju oraz w skoku w dal – 6.38 (13 sierpnia 1961 Łódź).
Dwukrotnie uczestniczyła też w mistrzostwach Europy: w Bernie (1954) i Sztokholmie (1958), gdzie polska sztafeta 4 x 100 m zdobyła brązowy medal (46.0), a jej partnerkami były: M. Chojnacka, B. Janiszewska i C. Jesionowska. Startowała także dwukrotnie w Akademickich Mistrzostwach Świata – Uniwersjadach (1954, 1957). M. in. w Budapeszcie (1954) była druga w finale skoku w dal (6.00, zwyciężyła Duńska – 6.12), a trzecie miejsce wywalczyła polska sztafeta 4 x 100 m (47.4).
W Melbourne, w 1956 roku, zajęła w finale 9. miejsce i była świadkiem triumfu koleżanki z kadry, Elżbiety-Krzesińskiej.
Cztery lata później, Maria Kusion-Bibro-Pokorny jechała z wielkimi nadziejami do Rzymu. - Tuż jednak przed igrzyskami zerwałam mięsień w nodze. Nie chciałam wtedy jechać do Rzymu, ale zastosowano blokadę i zapakowano do samolotu. Z obolałą nogą zajęłam w igrzyskach 13. miejsce. Satysfakcję dała tylko specjalna wizyta polskiej ekipy u papieża Jana XXIII.
Zasłużona Mistrzyni Sportu. Posiadaczka Złotej Honorowej Odznaki PZLA. Najlepsza sportsmenka Małopolski w plebiscycie „Tempa” (1961), w 1985 roku została laureatką na Najpopularniejszych Sportowców Tarnowa po II wojnie światowej. Trenerka. Po zakończeniu kariery prowadziła w Tarnowie zakład optyczny przy placu Jana Sobieskiego. Zmarła w Tarnowie 9 stycznia 1996 roku, pochowana jest na Starym Cmentarzu.
Rekordy życiowe: 100 m – 11.7 (3 września 1956 Praga), 200 m – 24.4 (11 września 1955 Budapeszt), 80 m pł – 11.4 (19 czerwca 1958 Hanover), wzwyż – 1.55 (24 kwietnia 1960 Kraków), w dal – 6.38 (13 sierpnia 1961 Łódź), 5-bój – 4477 (20-21 sierpnia 1958 Sztokholm).
