Kolejny burmistrz Tarnowa, o którym niewiele wiadomo. Był prawnikiem (notariuszem), pochodził z rodziny szlacheckiej, urodził się w roku 1820, nie znamy jednak ani miejsca jego urodzenia, niewiele wiadomo o jego rodzinie, nie wiemy nawet kiedy pojawił się w Tarnowie.
Po raz pierwszy wybrany został do Rady Miejskiej w 1870 roku. Rajcą miejskim wybierano go również w roku 1873 i 1877. 13 grudnia 1877 rada wybrała Aleksandra Wisłockiego burmistrzem Tarnowa, jego zastępcą został Franciszek Lorber.
Lata największych inwestycji Tarnów miał dopiero przed sobą, ale to właśnie za kadencji Wisłockiego, w roku 1878, zapłonęły w mieście pierwsze gazowe latarnie, w roku następnym powstała pierwsza miejscowa gazeta "Gwiazda", a wieżę ratuszową pokryto blachą cynkową. W tym okresie otwarta też została druga w mieście szkoła żeńska, księża Filipini zbudowali w Tarnowie istniejący do dzisiaj kościół i klasztor, w roku 1880 powstało Towarzystwo Muzyczne.
Zadłużenie miasta osiągnęło niespotykany wcześniej poziom, a to ze względu na wykupienie za pożyczone w kasach oszczędnościowych we Lwowie i Tarnowie prawa do poboru połowy dochodów z miejskiej propinacji piwnej, wódczanej i miodowej. Ten stan rzeczy spowodował dalsze ograniczenie inwestycji miejskich.
W styczniu 1881 roku odbyły się kolejne wybory samorządowe. Układ sił w Radzie Miejskiej okazał się tak patowy, że o wyborze burmistrza, bodaj jedyny raz w historii miasta decydowało... losowanie. W kilku turach głosowań kontrkandydaci - Aleksander Wisłocki i Ludwik Pietrzycki otrzymali tyle samo głosów - po 18. Los okazał się szczęśliwy dla Wisłockiego.
W 1881 roku wybudowano Wielkie Schody, sprzedano stare jatki miejskie przy ulicy Basztowej i Kapitulnej, w tym samym roku otwarta została w Tarnowie szkoła ogrodnicza, w roku następnym wybudowano chodnik po południowej stronie Rynku, powstał też nowy drewniany barak dla wojska.
W 1882 roku rozegrał się ostatni akt konfliktu o miejską propinację. Propinację ostatecznie oddano w dzierżawę, czego zwolennikiem był również burmistrz Wisłocki, ale członkowie stronnictwa, które poniosło porażkę, z wiceburmistrzem na czele, demonstracyjnie i gremialnie złożyli mandaty, co spowodowało konieczność odbycia dodatkowych wyborów w roku 1882 roku.
W 1883 roku na publicznym przetargu Rada Miejska sprzedała grunta miejskie zwane "Szkotnik", w tym samym roku urządzono w mieście uroczyste obchody 200 rocznicy bitwy pod Wiedniem.
W wyniku kolejnych wyborów, w roku 1884, Aleksander Wisłocki wszedł do Rady Miejskiej, ale burmistrzem go nie wybrano. W 1890 roku Wisłocki już nie figurował na liście radnych.
Pod koniec życia były burmistrz był prezesem Izby Notarialnej w Tarnowie. W 1894 roku wyjechał z Tarnowa do Dębicy, gdzie również prowadził biuro notarialne. Zmarł w Dębicy 18 listopada 1898 roku w wieku 78 lat.
W Tarnowie pozostały dzieci Aleksandra Wisłockiego - syn Stanisław prowadził własną kancelarię adwokacką, córka była żoną inżyniera Janusza Rypuszyńskiego, który w okresie międzywojennym również pełnił funkcję burmistrza Tarnowa.
