Po Niemcu, Austriaku i Czechu tarnowskim biskupem został ksiądz pochodzący z rodziny ormiańskiej. Podobnie jak poprzednicy nie pracował w Tarnowie długo, przeniesiony po kilku latach na inną stolicę biskupią - w jego przypadku do Przemyśla. Zdołał jednak dokończyć budowę seminarium duchownego i otworzyć studia filozoficzno - teologiczne w Tarnowie. Do tarnowskich kościołów wprowadził "Gorzkie żale" i stacje drogi krzyżowej.
Franciszek Abgaro Zachariasiewicz, syn Zachariasza Abgarowicza i Heleny z d. Passakasow urodził się w 1770 roku w Stanisławowie. Pochodził z rodziny ormiańskiej, co nie pozostało bez wpływu na jego późniejszą działalność. W Stanisławowie ukończył gimnazjum, a studia filozoficzno - teologiczne odbył na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1795 roku otrzymał we Lwowie święcenia kapłańskie i na wiele lat związał się z tym miastem. Po święceniach został wikarym przy lwowskiej katedrze ormiańskiej równocześnie kontynuując studia doktoranckie na tamtejszym uniwersytecie. Po otrzymaniu stopnia doktora teologii, podjął na tej uczelni wykłady z historii Kościoła. Wkrótce uzyskał stopień profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego. W 1905 roku, po połączeniu uniwersytetów lwowskiego i krakowskiego został mianowany profesorem UJ, ale nominacji nie przyjął. W 1826 roku został rektorem Uniwersytetu Jana Kazimierza i funkcję tą pełnił przez rok, a w 1831 roku objął stanowisko dyrektora studium teologicznego.
W 1806 roku został kanonikiem gremialnym ormiańskiej kapituły we Lwowie i asesorem konsystorza ormiańskiego. Sześć lat później przeszedł na obrządek łaciński i został kapłanem archidiecezji lwowskiej obrządku łacińskiego. Od 1816 roku był kanonikiem kapituły metropolitarnej lwowskiej i kustoszem tej kapituły. W 1835 roku, 2 września, cesarz Ferdynand I mianował go biskupem tarnowskim, a Grzegorz XVI prekonizował go na to biskupstwo w roku następnym - 1 lutego 1836. Sakrę biskupią ksiądz Zachariasiewicz otrzymał z rąk Franciszka Pisztka, arcybiskupa lwowskiego i swojego poprzednika na biskupstwie tarnowskim. Zacharasiewicz starannie kontynuował działalność poprzednika. Przede wszystkim dokończył budowę gmachu seminarium duchownego i dokonał otwarcia studiów filozoficzno - teologicznych w tym seminarium. Podobnie jak poprzednik zalecał zakładanie bibliotek parafialnych i zabiegał o rozbudowę szkół. Wprowadził w diecezji "Gorzkie Żale" i stacje drogi krzyżowej w kościołach. Odszedł z diecezji w 1840 roku po nominacji na biskupa przemyskiego. Mianował go na tę funkcję 16 marca 1840 roku cesarz Ferdynand I, prekonizował papież Grzegorz XVI 13 lipca. Zostało po nim kilka listów pasterskich i wiele kazań. Opublikował też sporo prac z zakresu historii Kościoła i prawa kanonicznego. Zmarł w 1845 roku. Jego epitafium znajduje się w katedrze przemyskiej.
