Historyk starożytności , profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jeden z pracowników UJ aresztowanych przez Niemców 6 listopada 1939 roku w czasie Sonderaktion Krakau.
Józef Władysław Wolski urodził się 19 marca 1910 roku w Tarnowie, w domu przy ulicy Ogrodowej (dziś J. Bema). Jego ojcem był Jan Dzida, przyszły profesor zmienił nazwisko na Wolski dopiero w roku 1938. Ojcem chrzestnym Józefa Wolskiego był Władysław Brach, znany tarnowski kupiec, m. in. właściciel drogerii, w której pracował Jan Dzida.
W roku 1928 rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskał stopień magistra historii, a w 1936 roku tytuł doktora na podstawie pracy "Arsaces I, założyciel państwa partyjskiego". Od początku swojej pracy naukowej zajmował się historią starożytną, był uczniem profesora Ludwika Piotrowicza, twórcy Katedry Historii Starożytnej na krakowskim uniwersytecie.
Do dziś nazwisko profesora kojarzy się wszystkim studentom historii z popularnym podręcznikiem akademickim "Starożytność", którego był autorem. Jego pierwsze wydanie ukazało się w roku 1965, a do 2007 roku ukazało się 11 wydań podręcznika. Józef Wolski był również współautorem "Atlasu Historycznego Świata" (1974), autorem przeszło 200 publikacji naukowych i licznych prac dotyczących głównie historii starożytnego Iranu, wydawanych również w językach obcych, m. in.: "Iran siedziba imperiów w starożytności", "Imperium Arsacydów", "Dzieje i upadek imperium Seleucydów".
Karierę naukową Józefa Wolskiego przerwała II wojna światowa. 6 listopada 1939 roku znalazł się w gronie 183 polskich uczonych, pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego, Akademii Górniczej (obecnie AGH) i Akademii Handlowej, których Niemcy zaprosili do sali nr 56 budynku Collegium Novum przy ulicy Gołębiej, po czy aresztowali i wywieźli do obozu w Sachsenhausen. Przez wiele lat po wojnie w tej samej sali profesor Wolski prowadził wykłady dla studentów I roku historii.
Po zwolnieniu z obozu ówczesny doktor Józef Wolski zaangażował się w tajne nauczanie. Tuż po wojnie, w roku 1946, habilitował się, a dwa lata później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Łódzkim. W Łodzi pracował do roku 1952, przez kolejnych sześć lat związany był z Uniwersytetem Wrocławskim.
W 1958 roku powrócił na stałe do Krakowa, kierował m. in. w latach 1958 - 1980 Katedrą Historii Starożytnej. W 1962 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, a w latach 1965 - 1968 był dziekanem Wydziału Filozoficzno - Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Gościnnie wykładał również we Włoszech - w Padwie i Bolonii, a także na Sorbonie. Był członkiem wielu stowarzyszeń i organizacji naukowych, m. in. Polskiej Akademii Umiejętności, Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN , Société Internationale d`Etude Néroniennes, Société Hongroise d`Etude Classiques, Polskiego Towarzystwa Historycznego. W roku 1980 przeszedł na emeryturę.
Za osiągnięcia naukowe został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski (2000), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1980) i Krzyżem Oświęcimskim (1989).
Profesor Józef Wolski zmarł w Krakowie 2 października 2008 roku w wieku 98 lat. Jego pogrzeb odbył się 9 października na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
- W zmarłym tracimy znamienitego badacza i wybitnego nauczyciela akademickiego, wychowawcę wielu pokoleń historyków, archeologów, filologów klasycznych i orientalnych, znakomitego organizatora życia naukowego, autora licznych prac ogłoszonych w kraju i zagranicą - napisano po śmierci profesora na stronie internetowej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
