Wątok przepływa przez Tarnów na odcinku 7,5 kilometra, zbierając wody kilku innych płynących przez miasto potoków i uchodząc do Białej Tarnowskiej. Całkowita długość Wątoku wynosi około 23,5 kilometra. Budowa kanalizacji w gminach, przez które potok przepływa sprawia, że w ostatnich latach jakość wód Wątoku znacznie się poprawiła. Wróciły tu m.in. ryby, których przez całe lata nie spotykano.
Potok Wątok, biorący swój początek w okolicy Ryglic liczy prawie 23,5 kilometra długości, a powierzchnia zlewni około 90 kilometrów kwadratowych. Ostatnie 7,5 kilometra przepływa przez południową część Tarnowa, zbierając na terenie miasta wody innych potoków - Mrozówki i Strusinki, a następnie uchodzi do Białej Tarnowskiej. Jak przystało na potok płynący po terenach wyżynnych Wątok charakteryzuje się przyrostami przypływów i wysokimi kulminacjami wody. Zanim potok wpłynie w granice miasta zbiera wody wielu małych cieków, a największym dopływem przed granicą Tarnowa jest potok Łękawka.
Zlewnia Wątoku jest w niewielkim stopniu zalesiona i w przeważającej części użytkowana rolniczo. To m.in. powoduje gwałtowne przybory wody po opadach i ryzyko zalania okolicznych terenów, łącznie z zabudowaniami i gospodarstwami rolnymi. W dolinie Wątoku zachowały się jednak niewielkie fragmenty lasów, których drzewostan tworzą m.in. olchy, jesiony, wiązy, topole i wierzby.
W ostatnich latach istotną sprawą stała się budowa kanalizacji w gminach leżących na terenie zlewni potoku, co sprawiło, że jakość wód Wątoku znacznie się poprawiła. Poza klasyfikacją pozostają jeszcze zanieczyszczenia bakteriologiczne, ale większość wskaźników zanieczyszczeń odpowiada pierwszej lub drugiej klasie czystości. Do potoku powróciły ryby, których w Wątoku od lat nie spotykano. Żyją tu pstrągi potokowe, strzeble potokowe, klenie, ukleje, ślizy i karasie.
O stan wód potoku i jego otoczenie dbają wędkarze oraz uczniowie szkół z Tarnowa i Skrzyszowa. Od kilku lat co roku organizowana jest wiosną akcja sprzątania Wątoku, dzięki czemu systematycznie spada liczba odpadów w korycie potoku.
Potok kilkakrotnie, za sprawą działań człowieka zmieniał swoje koryto w granicach Tarnowa. Przed wiekami część wód Wątoku prowadzona była odrębnym korytem, z którego woda służyła do napędzania młynów. Z czasem ten fragment koryta nazwano Młynówką, a w roku 1930 został on zasypany i zlikwidowany ze względu na zanieczyszczenie i wielką ilość ścieków. W okresie II wojny światowej przekopano nowe koryto w ostatnim odcinku biegu potoku - od ulicy Grunwaldzkiej do rzeki Białej. Chodziło o zminimalizowanie niebezpieczeństwa zalania terenów przemysłowych na terenie Tarnowa. W efekcie stare koryto, tzw Stary Wątok, w regionie ulic Fabrycznej, Zakładowej, Krakowskiej i Braci Żmudów pozostaje od tamtej pory martwym ciekiem. Regulacja biegu i brzegów Wątoku w centrum Tarnowa w celu zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańców miała miejsce już w okresie międzywojennym. Na przełomie XX i XXI wieku zbudowano na odcinku kilkuset metrów przy ulicy Nadbrzeżnej "bulwar" nad Wątokiem, odcinki brzegu i koryta umocniono betonem, dla ułatwienia wędrówki rybom wykonano "kieszenie" w brzegach i wysepki w dnie potoku. Regulacja koryta nie pozostaje bez wpływu na organizmy żyjące w wodach potoku, odcinki o betonowym dnie nie mogą być siedliskiem ryb, stąd właśnie tworzy się dla nich "ułatwienia" w wędrówkach.
W końcowym odcinku potok wyposażony jest ponadto w wał cofkowy o długości około 750 metrów. Zabezpiecza on przede wszystkim przed wysokim poziomem wody na rzece Biała Tarnowska.
