Poeta, eseista, tłumacz poezji francuskiej, rosyjskiej i niemieckiej .
Mieczysław Jastrun pochodził z żydowskiej rodziny Józefa Agatsteina , który był lekarzem i Justyny z Wiensohnów . Urodził się 29 października 1903 r. w Korolówce w dawnym województwie tarnopolskim, ale od najmłodszych lat związany był z ziemią tarnowską, dokąd przeniosła się rodzina Agatsteinów. Dzieciństwo spędził w Jodłowej, do szkoły powszechnej uczęszczał w Ryglicach. Często odwiedzał mieszkającego w Tuchowie wuja. Do gimnazjum uczęszczał w Krakowie, ale po wybuchu wojny polsko - bolszewickiej przerwał naukę i zaciągnął się jako ochotnik do armii. Nie uczestniczył jednak w walkach z powodu tyfusu. Po wojnie nie wrócił do Krakowa, a ostatnie dwie klasy szkoły średniej ukończył w Gimnazjum im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie. Mieszkał wówczas w Pleśnej. W 1920 roku Mieczysław wraz ze starszym bratem Jerzym Stanisławem przyjął chrzest w kościele parafialnym w Jodłowej. Po zdaniu matury w Tarnowie Mieczysław Jastrun studiował polonistykę, germanistykę i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1929 roku doktoryzował się na podstawie rozprawy pt.: "Stosunek Wyspiańskiego do Słowackiego".
Jako poeta zadebiutował wierszem "Wielki wóz" opublikowanym w roku 1925 na łamach "Skamandra". Po ukończeniu studiów do 1939 roku pracował jako nauczyciel języka polskiego i propedeutyki filozofii w prywatnym gimnazjum w Kolbuszowej, następnie w Brześciu i Łodzi. Od 1929 r. należał do ZZLP, rok później został członkiem Polskiego Pen Clubu. Publikował wiersze, artykuły i przekłady poetyckie m. in. w "Wiadomościach Literackich", "Skamandrze", "Gazecie Literackiej", czy "Ateneum".
Po wybuchu II wojny światowej trafił w grudniu 1939 roku do Lwowa. Tu opracowywał przekłady z klasyki rosyjskiej i ukraińskiej oraz brał udział w redagowaniu polskich podręczników szkolnych. Po zajęciu Lwowa przez Niemców w 1941 roku powrócił do Warszawy, gdzie nawiązał współpracę z prasą konspiracyjną. W 1944 roku przeniósł się do Międzylesia, a jeszcze przed zakończeniem wojny trafił do Lublina, gdzie pisał do tygodnika "Odrodzenie" oraz pracował w redakcji "Wsi" i "Rzeczpospolitej".
W jesieni 1945 roku wyjechał do Łodzi. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, był zastępcą redaktora naczelnego "Kuźnicy". Od 1949 roku mieszkał ponownie w Warszawie. Nadal publikował swoje utwory w wielu czasopismach, prowadził także wykłady z poezji współczesnej na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1957 roku wystąpił z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W roku 1964 był sygnatariuszem "Listu 34" - protestu pisarzy i uczonych występujących w obronie wolności słowa. Był laureatem wielu nagród literackich, m. in.: Nagrody Polskiego Pen Clubu za przekłady z języka niemieckiego (1969) i Nagrody Fundacji im. A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1972).
Mieczysław Jastrun zmarł w Warszawie 22 lutego 1983 roku.
