- W Zakładach Mechanicznych, gdzie pracowałem każdy wiedział, jakie są moje poglądy. Kiedy w sierpniu 1980 roku w jakichś sprawach służbowych dotarł do Zakładów kierowca z Gdańska i szukał kogoś, z kim mógłby porozmawiać o tym, co się dzieje, skierowano go do mnie. I tak się zaczęła moja „Solidarność” – o sobie i swojej historii opowiada Karol Krasnodębski w książce „W stronę wolności. Komitet Obywatelski „Solidarność” w Tarnowie 1989-1991”.
Karol Krasnodębski, legenda tarnowskiej „Solidarności” odszedł w wieku 96 lat. To było życie pełne zaangażowania i służby, rozumianej jakże inaczej, niż dzisiaj.
Urodził się w 1929 roku w Warszawie. Był absolwentem Politechniki Krakowskiej, a potem kierownikiem Laboratorium Centralnego w Zakładach Mechanicznych Ponar Tarnów. We wrześniu 1980 roku włączył się aktywnie w działania „Solidarności”. Współtworzył w zakładach w Komitet Założycielski, został powołany na członka Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej NZSS „Solidarność”. W styczniu 1981 roku został przewodniczącym Komisji Zakładowej, a we wrześniu kierownikiem Delegatury Zarządu Regionu Małopolska w Tarnowie. W dniu ogłoszenia stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, został internowany i osadzony najpierw w Załężu, potem w Krakowie. Zwolniony 30 kwietnia 1982 roku, w czerwcu internowany został ponownie. W sierpniu internowanie zamieniono na areszt i Karol Krasnodębski trafił do tarnowskiego Zakładu Karnego. W październiku podjął głodówkę, w listopadzie został zwolniony. Potem zatrzymywany i zwalniany był jeszcze wielokrotnie. Po powrocie do pracy najpierw zdegradowano go do stanowiska technologa, a następnie dyscyplinarnie zwolniono. Od 1984 roku przebywał na rencie, ale aktywności nie porzucił. W 1985 roku uczestniczył w organizowanej w kościele św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie głodówce, z udziałem m.in. Anny Walentynowicz. W roku następnym został redaktorem podziemnego pisma „Nadzieja”. W latach 1989 – 1991 Karol Krasnodębski był posłem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego i członkiem Komisji Obrony Narodowej. Odznaczony Medalem Zasłużony dla Małopolskiej „Solidarności” i Medalem Niezłomnym w Słowie. 17 sierpnia 2011 roku, prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
