BWA Galeria Miejska w Tarnowie 25 listopada zaprasza na wernisaż wystawy prac Jerzego Nowosielskiego. Pierwsza retrospektywna wystawa po śmierci artysty prezentować będzie szeroki wybór dzieł począwszy od lat pięćdziesiątych do dziewięćdziesiątych. Prace pochodzą ze zbiorów Fundacji Nowosielskich oraz Muzeum Okręgowego w Tarnowie.
Na wernisaż wystawy, która zainauguruje 8. Festiwal Sztuki ArtFest 2011, zaprasza 25 listopada o godzinie 19.00 BWA Galeria Miejska w Tarnowie.
Wystawa prac Jerzego Nowosielskiego to pierwsza retrospektywna wystawa po śmierci artysty. Prezentowane prace - portrety, pejzaże, martwe natury, abstrakcje, pochodzą ze zbiorów Fundacji Nowosielskich oraz Muzeum Okręgowego w Tarnowie i obejmują dorobek artysty od lat 50. do 90. ubiegłego wieku. Wystawie towarzyszyć będzie prezentacja wybranych wydawnictw oraz wykład Krystyny Czerni, autorki książki „Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego”. Wystawa czynna będzie do 31 stycznia przyszłego roku.
Jerzy Nowosielski (1923-2011) - religijny malarz śmiałych erotyków. Uduchowiony piewca konkretu. Artysta, który zmienił na zawsze oblicze polskiej sztuki i wywiera wpływ na kolejne pokolenia twórców. Człowiek pomnik, ale z wszelkimi słabościami i bolesnymi rozdarciami. Rysownik i scenograf, teoretyk sztuki, filozof i teolog. Studia rozpoczął w czasie okupacji hitlerowskiej w Kunstgewerbeschule, potem kontynuował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1945–1947. Od 1945-1949 członek Grupy Młodych Plastyków, a od 1957 roku członek i założyciel Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. Pracował jako pedagog w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi oraz w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych gdzie w 1976 uzyskał tytuł profesora. Jest autorem wielu polichromii w obiektach sakralnych.
W 1996 roku Zofia i Jerzy Nowosielscy założyli Fundację Nowosielskich wspierającą wybitne osiągnięcia kultury polskiej poprzez przyznawanie stypendiów i dorocznych nagród (których laureatami byli m.in. Mirosław Bałka i Leon Tarasewicz). Jego twórczość stanowi na tle sztuki współczesnej zjawisko absolutnie odrębne. Ten aktywny uczestnik powojennych batalii o nową sztukę, współzałożyciel jednego z najważniejszych awangardowych ugrupowań jaką była Grupa Krakowska, równocześnie twórczo rozwijał wielowiekową tradycję ikony, wierząc w zbawczą moc malarstwa. Zainteresowanie surrealizmem i malewiczowską abstrakcji połączył z wschodniochrześcijańskim podejściem do obrazu jako epifanii. Tematyka religijna sąsiaduje u niego z portretem, martwą naturą, kobiecym aktem i pejzażami, a każde z tych przedstawień jest równie istotne, ponieważ pozwala na stworzenie „ikony", umożliwiając artyście uwolnienie światła (ducha) z władztwa ciemności (materii).
