Muzyka Antoniego Stolpego, mało znanego polskiego kompozytora zabrzmi 12 maja w sali koncertowej zamku w Dębnie. W 140 rocznicę śmierci kompozytora, jego całkowicie, a niesłusznie zapomniane utwory, przypomni pianista Stefan Łabanowski. Wstęp wolny.
12 maja o godzinie 17.00 w sali koncertowej zamku w Dębie rozpocznie się recital fortepianowy Stefana Łabanowskiego. W programie recitalu znajdą się utwory mało znanego i zapomnianego polskiego kompozytora Antoniego Stolpego. Temu właśnie twórcy Stefan Łabanowski poświęcił temat swojej pracy doktorskiej i od lat konsekwentnie wprowadza utwory kompozytora do sal koncertowych.
Stefan Łabanowski urodził się w Krakowie w 1979 roku. Ukończył Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie fortepianu. Studia doktoranckie odbył na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest laureatem wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych. Zajął m.in. pierwsze miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym w Olsztynie, drugie miejsce w konkursie „Gdańska Wiosna” w Gdańsku, drugie miejsce na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Igora Strawińskiego w Champaign-Urbana (USA). Otrzymał także wiele wyróżnień m.in. stypendium Fundacji Sztuki Dziecka, stypendium Fundacji Kultury Polskiej, stypendium Kształcenia Artystycznego prezydenta Gdańska, stypendium Ministra Kultury i Sztuki, Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w dziedzinie muzyki. W tym roku otrzymał również stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Koncertował nie tylko w Polsce ale także w USA, Francji, Niemczech. W swoim repertuarze ma utwory Bacha, utwory muzyki klasycznej i romantycznej, muzykę impresjonizmu i czasów współczesnych.
Antoni Stolpe (1851-1872) miał zaledwie 21 lat gdy zmarł, jednak już za życia uchodził za geniusza muzycznego, a muzykolog Stanisław Golachowski uważał, że w Polsce jedynie Chopin mógł w tak młodym wieku szczycić się tak doskonałymi kompozycjami.
Urodził się w Puławach w 1851 roku w rodzinie muzycznej. Początkowo kształcił się pod kierunkiem swojego ojca. Dalszą naukę kontynuował w Warszawskim Instytucie Muzycznym u Augusta Freyera i Stanisława Moniuszki. W roku 1869 wyjechał do Berlina, gdzie studiował kompozycję i kontrapunkt pod kierunkiem Fryderyka Kiela oraz fortepian pod okiem Teodora Kullaka.
W czasie swojego krótkiego życia skomponował około 60 dzieł, a wśród nich wiele utworów orkiestrowych oraz na instrument solo i orkiestrę, kompozycje wokalno-instrumentalne, kameralne, a także kilkanaście utworów fortepianowych. Spośród dzieł fortepianowych najwybitniejsza jest Sonata d-moll, skomponowana w 1870 roku. W swoich utworach Stolpe nawiązywał do twórczości Chopina, a w okresie berlińskim do romantycznych kompozytorów europejskich, w szczególności do Roberta Schumanna. Wpływy te były jednak całkowicie podporządkowane jego indywidualności twórczej. Przedwczesna śmierć w wyniku powikłań po zapaleniu płuc w 1872 roku przerwała świetnie zapowiadającą się karierę młodego kompozytora i pianisty, uważanego przez wielu za największy talent w okresie między Chopinem, a Szymanowskim. Antoniemu Stolpemu udało się połączyć polską tradycję muzyczną ze zdobyczami współczesnej mu europejskiej muzyki romantycznej.
Program recitalu
Andante As-dur
Mazurek h-moll
Walc B-dur
Allegretto nr 1A-dur
Allegretto nr 2 As-dur
Wariacje d-moll
Allegro appassionato c-moll
Scherzo C-dur
Sonata d-moll
I. Allegro appassionato
II. Scherzo. Vivace
III. Introductione. Adagio con fantasta - atacca:
IV. Finale. Allegro
