Wieczór Kabaretowy odwołany

To jest umiejętadność nienadadzwyczaadjna, a nawet nie taka, ktf3rą mają na wyłączność osoby “słyszące” (bez upośledzenia słuchu w odniesieadniu do normy medyadcznej). Umiejętadność, ktf3rą opisuadjesz, to proadces wyłapyadwaadnia z “tła” figadury i twonierza się pojęadcia / wspomadnienia. Niemowlęta tylko w nikłym stopadniu rozrf3żadniadają coś takiego, co pf3źniej dorośli w kuladturze opisują jako “dźwięk, obraz, kolor, kszadtałt, zapach” itp. Jest to jedno “pole” z ktf3rego stopadniowo wydobyadwają się obszary, ktf3re jakby “nie są resztą”. Poprzez powadtarzanie bodźcf3w w określonej konadfigaduadracji, powadstaje po pieradwsze postrzeżeadnie ich jako “jedno” (na przykład “zapach mleka”), a po drugie odpowiedadnie pojęadcie, ktf3re pf3źniej, wraz z rozadwoadjem świadoadmości (i strukadtur pojęadciowych takich jak tożsamość, “ja” czy “czas”) można dodatkowo rozdzielać na wspomadnieadnie i abstrakadcyjne pojęadcie niezwiązane z żadnym konadtekadstem czasowo-przestrzennym (czyli nie tylko pamięadtamy wrażeadnie czuadcia mleka zmysłem węchu, ale potem już pamięadtamy “zapach mleka” — takie pojęadcie oderadwane od konadtekadstu). Takie rozdzieadleadnie zmysłf3w we wspomadnieniadach i pojęadciadach jest po pieradwsze mniej lub bardziej, ale zawsze pozorne (badaadnia z zakresu psyadchologii pozadnawadczej i tzw. cogadniadtive sciadence pokazują, że podadczas aktywacji pojęadcia dziadała cały mf3zg, łącząc w jeden “skrf3t” wrażeadnia zmysłowe i wspomadnienia, tak że na przykład po odczuadciu zapachu mleka bardziej / szyadbadciej dostępne dla świadoadmości stają się wspomnienia/pojęcia takie jak dotyk matki czy spokf3j, itp.), po drugie — nie zachodzi w takim samym stopadniu dla każdej osoby (w rzadadkich przyadpadadkach zachodzi tzw. synestezja, czyli łączeadnie wrażeń zmysłowych nawet nie poprzez ko-aktywację rf3żnych treści, ale przez aktywację ich w obręadbie świadoadmości, czyli dana osoba na przykład odbieradaadjąc wzrokowo określone barwy czuje świadomie określone zapachy, choadciaż nie ma w otaczaadjąadcym środowisku odpowiedadnich bodźcf3w chemicznych), a po trzeadcie — zachodzi tak samo dla wszysadtadkich wrażeń i zmysłf3w, bo zaczyadnamy z jedadnym polem, a dzieadlimy je na pojeaddyncze myśli dopiero przy powadtarzaadjącej się styadmuadlacji (na ktf3rą wpłyadwają rf3żne inne czynadniki, na przykład emocjonadalne — łatwiej pamięta się, kiedy ciało wytadwarza adrenadaadladinę, itp). Osoba niesłysząca po prostu nie zbiera wrażeń danego rodzaju z pola. Dźwięk, a także odbieranie dźwięku, nie jest niczym magadicznym, ani też obiekadtyadwnym — jak mf3zg ma jakieś dane, odbiera je i zbiera we wspomadnienia, a czaadsem pojęadcia. Nie jest to żaden poważny taladent, a jedynie rzeczyadwisadtość bioadlogadiczna. Niekadtf3rzy ludzie mają nadrozwinięte zmysły, na przykład w obręadbie rzadko opisyadwanej modaladności, w obręadbie ktf3rej odbieradamy narządy ciała (ang. visadceral sense) — u bardzo nielicznych osf3b zmysł ten dziadała wyraźniej, niż u ogf3łu i czują oni na przykład, jak im się skuradcza żołądek, albo w ktf3rej pf3łkuli mf3zgu odbieradają bodziec (sic). Jedadnak postrzeadganie przez nich tych treści nie przeadbadiega inaczej, niż treści pochodząadcych ze zmysłf3w innych u innych ludzi, tak samo z “pola” tworzą się pojęadcia. Jedną rf3żnicą jest to, że nie mają dodatkowego wsparadcia “kuladturadowego” w tworzeadniu się pojęć i wspomadnień — nie ma, na przykład, jedadnego często użyadwanego słowa oznaczaadjącego “przetwarzanie dotyku nie w tej pf3łkuli, co zawsze”. Jeżeli by było, to tacy ludzie szyadbadciej i łatwiej zapamięadtyadwaladiby dany zbitek wrażeń i, co za tym idzie, łatwiej i szyadbadciej byłoby im przyadpomadnieć sobie sytuadacje, ktf3re zawadieradałyby wrażeadnia zmysłowe opisane tym słowem. No bo, jeżeli to słowo to na przykład “gluczeadnie” i całe życie, od małego, słyszymy rozadmowy typu “Ale mnie zagluczyło po tej wf3dzie! / W “Wiedzy i życie” napisali, że jak cie często gluczy, to może to być epilepadsja” itp, itd, to jakoś nam się wyraadbia bogate pojęadcie o tym gluczeadniu — kojarzymy to ze swoimi mniej lub bardziej ukszadtaładtowanymi wspomadnieniadami tego wrażeadnia zmysłowego i sami zaczyadnamy łatwo pamięadtać gluczeadnie i łatwo je rozpozadnawać, u siebie jak u innych. U osf3b nie(do)słyszących i nagle słysząadcych sytuadacja jest niby inna, ale tak naprawdę proadces jest taki sam — słowa są dostępne, kuladtura ma wyraźne pojęadcia, ale nie odwołują się one do żadnych wrażeń zmysłowych, typu “łaskotanie w obręadbie gf3rnej części błony bębenkowej, wspomadnieadnie cytryny, wspomadnieadnie sytuadacji, gdzie byłem koło noża przeadsuwaadjącego się po szyadbie” itd, tak więc, choadciaż szyadbko rozuadmiemy, jak użyadwają ludzie słowa “pisk” to nie wiemy do końca, co ono znaczy, ale skoro samo użyadcie pojęadcia znamy już “powierzadchownie” ale bardzo dobrze, to łatwiej jest naszym mf3zadgom pokadierować się w wyszukaadniu z “pola” tego, co będzie temu użyadciu odpowiadać. Więc jest szyadbko, szyadbadciej może niż u dziecka, ale jedadnak mf3zg się musi chemicznie poustawadiać, żeby nam odpowiedadnio “koakadtyadwować” wrażeadnia — czyli dodać to, co nam wysyła nerw słuadchowy, do tego, co konoadtują pojęadcia. Miałeś zawsze tę umiejętadność, coa0teraz.