Jacek Andrucki urodził się w 1945 roku. Ukończył Wydział Aktorski łódzkiej PWSTiF (1971) i Wydział Reżyserii PWST w Warszawie (1981), gdzie przez cztery lata pracował jako asystent Zbigniewa Zapasiewicza i równocześnie reżyserował w wielu teatrach w Polsce. Sporą część jego dorobku stanowiła tzw. klasyka: „Antygona” Sofoklesa, „Sen srebrny Salomei” J. Słowackiego, „Idiota” F. Dostojewskiego, „Makbet” W. Shakespeare`a. Nie stronił jednak od dramaturgii współczesnej, czego dowodem są inscenizacje „Kaliguli” A. Camusa, „Przezroczystego zera” V. Vallejo, „Księgi Bałwochwalczej” K. Wójcickiego, czy „Zorzy” B. Schaeffera.
Ze względu na „niewłaściwą interpretację”, kilka jego spektakli, takich jak „Maestro” J. Abramowa, „Hymn” G. Schwajdy, „Prometeusz i Syzyf” M. Konopnickiej, dotknęła cenzura minionego reżimu. Nagród natomiast doczekały się m.in. spektakle „Prometeusz” J. Andrzejewskiego (Toruń), „Bruno” H. Dederki (Wrocław). Za spektakl „Labdakidzi” (Król Edyp – Antygona) otrzymał SREBRNĄ MASKĘ – doroczną nagrodę przyznawaną w Dniu Teatru przez Kapitułę Towarzystwa Przyjaciół Teatru w Płocku.
Wiele z jego przedstawień było prapremierami i debiutami dramaturgicznymi autorów („Opiekun much” R. Figury, „Trzy szkice miłosne” W. Odojewskiego), a „Adam i Ewa” M. Bułhakowa (Szczecin) był nawet prapremierą światową. W Olsztynie realizował „Sen nocy letniej” W. Shakespeare`a i „Tutam” B. Schaeffera.
Był dyrektorem teatrów w Białymstoku, Koszalinie i Rzeszowie. W latach 1992 – 1994 sprawował funkcję dyrektora artystycznego tarnowskiego teatru. - Przez wiele lat „Księga bałwochwalcza” z 1992 w jego reżyserii była wspominana, jako jeden z najlepszych spektakli jaki powstał w naszym teatrze – mówi Rafał Balawejder, dyrektor naczelny Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie.
