Biuro Wystaw Artystycznych Galeria Miejska w Tarnowie i poseł Robert Wardzała zapraszają na unikalną wystawę. Od 24 marca do 7 kwietnia w pałacyku w Parku Strzeleckim będzie można oglądać ekspozycję prac Jana Lebensteina. Wstęp wolny.
Od 24 marca będzie można oglądać w Tarnowie, w pałacyku w Parku Strzeleckim wystawę prac Jana Lebensteina. Na wystawie znajdą się prace z przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku, z motywami najbardziej charakterystycznymi dla twórczości artysty oraz zrealizowany w roku 1993 film biograficzny z udziałem Jana Lebensteina w reżyserii Elżbiety Sitek.
Wstęp na wystawę jest wolny, prace będzie można oglądać do 7 kwietnia. Oprowadzania po wystawie i zajęcia dla grup szkolnych po wcześniejszym umówieniu: biuro@gm.tarnow.pl, 14 688 88 20.
Jan Lebenstein (ur. 1930 w Brześciu Litewskim, zm. 1999 w Krakowie) - wybitny polski malarz i grafik. Uprawiał oryginalną odmianę malarstwa figuratywnego, włączając doń elementy surrealistyczne i abstrakcyjne. Zilustrował m.in. „Folwark zwierzęcy” George'a Orwella i kilka ksiąg biblijnych. Tworzył pejzaże miejskie, poetyckie transpozycje figury ludzkiej, pełne ekspresji kompozycje fantastyczno-symboliczne o motywach zwierzęcych.
Studiował malarstwo w warszawskiej ASP (1948-54) pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego. Zadebiutował podczas Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale (1955), która uchodzi za przełomową w sztuce polskiej po II wojnie światowej.
W roku 1956 Lebenstein związał się z niezależnym Teatrem na Tarczyńskiej, prowadzonym we własnym mieszkaniu przez Mirona Białoszewskiego. Lebenstein miał na Tarczyńskiej pierwszą wystawę indywidualną.
Od 1959 roku mieszkał we Francji, w 1971 roku przyjął francuskie obywatelstwo. Żył trochę na uboczu paryskiego tygla artystycznego. Czuł się bardziej związany ze środowiskiem polskiej emigracji - kręgiem Instytutu Literackiego, paryskiej „Kultury", redakcją „Zeszytów Literackich", niż europejskim czy światowym. Pomimo sukcesu, jaki odniósł, czuł się zawsze artystą osobnym, niezależnym. W 1992 roku odbyła się największa wystawa jego prac w Polsce – w warszawskiej Zachęcie. W 1998 roku w uznaniu wybitnych osiągnięć w pracy artystycznej, za zasługi dla kultury polskiej został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
