Rytm codziennej pracy opiekuńczej wyznaczają zmiany opatrunku, reżim higieny i czujność wobec każdego oddechu. Tę logistykę czułości można nazwać troską systemową. Dla zespołu Oddziału Opieki Długoterminowej Mościckiego Centrum Medycznego to praktyka, która wymaga kompetencji. A te potrzebują z kolei ciągłego doskonalenia. Potwierdza to przykład Kornelii Urbaś, pielęgniarki MCM, której praca naukowa została wyróżniona podczas VIII Forum Leczenia Ran.
Aby opieka była jak najlepsza, wiedza medyczna musi być łączona z uważnością, a doświadczenie – z otwartością na nowe metody. Studium przypadku leczenia rany pooperacyjnej oczodołu po rozległym zabiegu onkologicznym autorstwa pielęgniarki Oddziału Opieki Długoterminowej MCM Kornelii Urbaś, to dowód nie tylko fachowej precyzji, ale też zrozumienia, że współczesna opieka nad pacjentem przewlekle chorym wymaga czegoś więcej, niż tylko rutyny. Sukces pracy jest elementem szerszego procesu, który zachodzi w strukturze MCM. Zespół stale podnosi kwalifikacje – zarówno w zakresie leczenia ran przewlekłych, jak i technik opieki nad osobami w stanie ograniczonej samodzielności. Oznacza to udział w szkoleniach, rozwój specjalizacji, ale też coraz częściej – działalność naukową i publikacyjną. To zmiana jakościowa: od praktyki do refleksji, od działania do wymiany doświadczeń w środowisku eksperckim.
Zapowiedziana przez Mościckie Centrum Medyczne kampania „Miejsce obok łóżka” dobrze wpisuje się w ten kierunek. Jej cel to przywrócenie znaczenia codziennym gestom opieki i pokazanie, że personel medyczny, często niedostrzegany w cieniu łóżek chorych, jest jednym z filarów systemu zdrowia. W centrum uwagi znajdzie się także rola opiekunów medycznych czy pielęgniarek jako partnerów w procesie leczenia. To szczególnie ważne w obszarze opieki długoterminowej, gdzie kontakt z pacjentem ma charakter ciągły, a skuteczność leczenia zależy również od relacji i zaufania.
„Miejsce obok łóżka” to hasło, które można czytać dosłownie i symbolicznie. Z jednej strony chodzi o fizyczną obecność personelu czy osób, które zdecydują się odwiedzać podopiecznych. O to, że ktoś naprawdę czuwa. Z drugiej strony chodzi o miejsce, które domaga się uwagi. Przestrzeń między instytucją a człowiekiem, między wiedzą a empatią, między systemem a indywidualną historią każdego chorego. Mościckie Centrum Medyczne przypomina, że nowoczesna opieka to nie tylko procedury i kontrakty. To także pytanie: kto stoi obok? I że wie, co znaczy być tam naprawdę.
