Przełom lat 60. i 70. przyniósł miastu kolejne znaczące zmiany. W pejzażu Tarnowa pojawiły nowe osiedla mieszkaniowe, wieżowce, dworzec autobusowy, dom kultury Zakładów Azotowych, hala sportowa przy I Liceum Ogólnokształcącym, hotel "Tarnovia". Od 1 czerwca 1975 miasto stało się stolicą województwa. Lata 70. to również czas, gdy regularnie zaczęto organizować "Dni Tarnowa".
Przełom piątej i szóstej dekady wolności przyniósł dramatyczne wydarzenia marca 1968 roku, które również w Tarnowie miały swój wydźwięk i doprowadziły do aresztowania kilkudziesięciu młodych ludzi. Mimo to, według oficjalnych danych, wszystko wciąż zmierzało ku lepszemu. Ze statystyk wynika, że w odbytych w roku następnym wyborach udział wzięło 96,7% uprawnionych. Przeszło 98 % wyborców poparło oczywiście kandydatów Frontu Jedności Narodu. Liczby mówią również, że systematycznie rosło zatrudnienie w przemyśle - w roku 1970 wynosiło ono 32,4 tysiące osób, pięć lat później przekroczyło 34 tysiące. Przybywało również w Tarnowie zakładów rzemieślniczych - z 589 w 1966 roku do 808 w roku 1969.
Miasto znacząco zmieniało wygląd. W latach 1969 - 1974 wybudowano Osiedle XXV - lecia PRL, złożone z 14 bloków, w których powstało przeszło 1200 mieszkań. Niewiele później powstało osiedle "Słoneczna" z 18 blokami i przeszło dwoma tysiącami mieszkań. W roku 1972 Spółdzielnia Mieszkaniowa "Jaskółka" oddała do eksploatacji, zbudowany obok Domu Handlowego "Świt", pierwszy w Tarnowie wieżowiec. W latach 70. budowano również osiedle "Parkowa" i bloki w Gumniskach. 1 lipca 1973 roku otwarto nowy dworzec autobusowy PKS, a w grudniu 1975 roku oddano do użytku hotel "Tarnovia". W roku 1972 otwarto halę sportową przy I Liceum Ogólnokształcącym, a 14 czerwca 1975 roku odsłonięto pomnik I Transportu Więźniów do Auschwitz, w 35 rocznicę wyjazdu więźniów z Tarnowa.
Nie każda zmiana wyglądu musi być jednak zmianą na lepsze. Urokliwy, postawiony w XIX wieku budynek "Sokoła" przebudowano na początku lat. 70. do obecnego kształtu, a przed budynkiem ustawiono pomnik Ludwika Solskiego wykonany przez Xawerego Dunikowskiego . Po Kazimierzu Barnasiu teatrem kierowali kolejno: Józef Morgała (1970- 71) i, od stycznia 1972 roku Ryszard Smożewski . W tym też roku otwarto teatr po przebudowie i rozpoczęły się, zdanie m wielu tarnowian, najlepsze lata tej instytucji. Dyrektor Smożewski przygotowywał nawet kilkanaście premier w trakcie sezonu, w pamięci widzów, nie tylko tarnowskich, zapisały się przedstawienia" Przepraszam, czy tu biją", "Złoty chłopak", "Klątwa", czy spektakl Jana Pietrzaka "Jest kabaret" z roku 1978. Pamiętać jednak należy, że w teatrze pracowało wówczas 140 osób, a w samym zespole artystycznym 33 osoby.
Wiele działo się w całej tarnowskiej kulturze, nie tylko w teatrze. W roku 1970 wznowiono z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Tarnowskiej "Dni Tarnowa", organizowane od tamtej pory co dwa lata. Określenie "wznowiono" nie jest może najbardziej precyzyjne, bo impreza ta nie odbywała się wcześniej regularnie. Jedną edycję zorganizowano jeszcze przed II wojną, drugą w 1948 roku, z okazji stulecia Wiosny Ludów. Kolejne zorganizowano pod hasłem "Człowiek - Praca - Sztuka", w dniach 14 - 21 czerwca 1970 roku. Trwały tydzień, były przeglądem różnych form kulturalnych i rekreacyjnych oraz zdarzeń ulicznych. Dwa lata później - 11 czerwca 1972 roku, właśnie z okazji Dni Tarnowa '72, z wieży ratuszowej pierwszy raz rozbrzmiał "Hejnał tarnowski" skomponowany przez Stanisława Rzepeckiego .
Również w roku 1972 - 2 czerwca, w Dniu Chemika, dokonano otwarcia Domu Kultury Zakładów Azotowych. W obiekcie, gdzie do dzisiaj mieści się Mościckie Centrum Kultury, znalazła się sala widowiskowa, kino "Kosmos", gabinety do lektoratów języków obcych, biblioteka i kawiarnia. W tym samym roku przekształcono Młodzieżowy Dom Kultury w Pałac Młodzieży. Był to piąty Pałac Młodzieży w Polsce, po Warszawie, Katowicach Szczecinie i Łodzi oraz pierwszy w mieście powiatowym.
Warto również odnotować fakt, że 14 czerwca 1972 roku katedra tarnowska została przez papieża Pawła VI podniesiona do godności Bazyliki Mniejszej, a w roku 1979 jubileusz stulecia obecności w Tarnowie świętowali księża Filipini. Z okazji jubileuszu kilka lat wcześniej wyremontowano i przebudowano nieco kościół przy ulicy Piłsudskiego (wówczas Janka Krasickiego), a jubileuszowe obchody odbyły się w dniach 20 - 27 maja 1979 roku. Kulminacyjnym dniem była niedziela 27 maja, kiedy to w uroczystościach uczestniczył biskup ordynariusz diecezji tarnowskiej Jerzy Ablewicz .
1 czerwca 1975 roku Tarnów stał się stolicą nowo utworzonego województwa tarnowskiego. Urząd Wojewódzki zlokalizowano przy ulicy Narutowicza, tam, gdzie obecnie urzęduje tarnowski starosta. W mieście powstał, po przekształceniu Powiatowej Poradni Kulturalno - Oświatowej, Wojewódzki Ośrodek Kultury. Wojewoda Tarnowski powołał Wojewódzką Bibliotekę Publiczną - z połączenia Miejskiej Biblioteki Publicznej im. J. Słowackiego i Powiatowej Biblioteki Publicznej, a w roku 1977 ukazał się pierwszy numer Tarnowskiego Magazynu Ilustrowanego, ukazującego się regularnie od roku 1979 jako tygodnik - Tarnowski Magazyn Informacyjny "TeMI".
