Skałki "Skamieniałego Miasta" to rezerwat przyrody nieożywionej położony kilkaset metrów na południe od centrum Ciężkowic. Skałki występujące w rezerwacie zbudowane są z piaskowca ciężkowickiego, który pojawił się około 30 mln lat temu. Rezerwat o powierzchni 15 hektarów utworzono w roku 1974. Przez "Skamieniałe Miasto" prowadzi szlak koloru niebieskiego, którego przejście może zająć 60 - 90 minut. Turyści zmotoryzowani zwykle zatrzymują się na parkingu przy drodze z Tarnowa do Grybowa. Kolejne skałki "Skamieniałego Miasta" to:
Czarownica - skałka ta, jedna z największych na terenie rezerwatu, znajduje się tuż nad rzeką Białą, około 150 metrów od parkingu położonego przy drodze Ciężkowice - Grybów. Najwyższe, liczące kilkanaście metrów ściany skalne opadają w kierunku rzeki. Nazwa skałki nawiązuje do jej kształtu, który w górnej części przedstawia jakby profil czarownicy z wyraźnie zaznaczającym się haczykowatym nosem, brodą i oczodołami. "Profil" Czarownicy jest dobrze widoczny od strony drogi. Jedno z podań głosi, jest to czarownica, którą Pan Bóg zamienił w skałę, ponieważ złorzeczyła księdzu jadącemu z Komunią świętą do chorego.
Ratusz - skałka położona kilkadziesiąt metrów na północ od Czarownicy, po tej samej stronie drogi. Ratusz jest najbardziej rozległą skałką w rezerwacie, ma kształt ambony. Jej najwyższa ściana osiąga wysokość 12 m. Ze szczytu "Ratusza" rozpościera się widok na dolinę Białej i jej pagórkowate otoczenie. Według legendy kiedyś obradowali w nim miejscy rajcowie. Lecz zamiast troszczyć się o los grodu i jego mieszkańców, woleli huczne zabawy. Za karę ratusz skamieniał, pochłaniając rajców. Inna legenda głosi, iż ożyją oni, gdy przepływająca w pobliżu Biała zaleje skalną szczelinę na szczycie skałki.
Grunwald (Piekło) - skałka znajduje się, w stosunku do poprzednich, po drugiej stronie drogi, tuż przy parkingu. Jej nazwa pochodzi z 1910 roku, kiedy to w pięćsetną rocznicę bitwy pod Grunwaldem wmurowano w nią tablicę upamiętniającą to wydarzenie. Tablica została ufundowana przez Ignacego Jana Paderewskiego. Wcześniej skała ta nosiła nazwę "Piekło". Ta nazwa ma z kolei związek z legendą, według której raz w roku otwiera się wnętrze szczeliny w skale. W środku znajdują się niewyobrażalne bogactwa, których jednak do tej pory nikomu nie udało się zdobyć. Skałka ma kształt baszty, jej maksymalna wysokość sięga 17 metrów. Szczyt skałki porośnięty jest dość okazałymi sosnami. U podnóża skały znajduje się jaskinia utworzona pomiędzy litą skałą tworzącą jej strop, a szeregiem bloków skalnych, które odpadły od skały.
Warownie (Górna i Dolna) - to dwie baszty skalne, znajdujące się na zboczu wzgórza kilkanaście metrów jedna pod drugą. Na powierzchni skały w dolnej części Warowni Górnej znajdują się wyryte napisy. Można tu odczytać nazwiska i imiona, przy których znajdują się daty z końca XIX i początku XX wieku. Od Górnej Warowni można za specjalnymi znakami dojść do ściany skalnej po nieczynnym kamieniołomie. W ścianie tej znajdują się otwory trzech jaskiń.
Orzeł - kilkumetrowej wysokości skałka, której nazwa pochodzi od jej kształtu
Borsuk (Grupa Borsuka) - w zgrupowaniu skałek można wyróżnić kilka większych form skalnych, które odznaczają się malowniczymi kształtami. Borsuk jest najwyżej położoną i najbardziej rozległą skałką tej grupy. Według legendy Borsuk to skamieniały, skąpy rycerz, który najpierw ukrył swoje skarby, później sam stanął na ich straży obawiając się złodziei. W efekcie umarł z głodu i został zamieniony w skałę.
Piramidy - są to dwa olbrzymie bloki piaskowców o kształtach piramidalnych i wysokościach cztery i pięć metrów. Objętość jednego z nich wynosi około 80 m3, a drugiego 60 m3. W pobliżu Piramid leży jeszcze kilkanaście mniejszych bloków skalnych.
Pustelnia - skałka o kształcie baszty. Jej wysokość dochodzi do 7 metrów, podstawa ma 12 metrów długości i 5 metrów szerokości
Baszta Paderewskiego - skałka otrzymała swą nazwę w 125 rocznicę urodzin artysty. Było to ponoć ulubione miejsce Paderewskiego na terenie obecnego rezerwatu, które chętnie odwiedzał w czasie gdy był właścicielem majątku w Kąśnej Dolnej. W 1985 roku została tu wmurowana tablica ufundowana przez Tarnowskie Towarzystwo Muzyczne.
Cyganka - niewysoka skałka zbudowana jest z trzech ławic piaskowcowych
Grzybek - skałka ta podzielona jest pionową szczeliną na dwie części - północną niższą i południową wyższą, która zarysem swoim przypomina grzyba, lub, jak twierdzą niektórzy maczugę.
Skałka z Krzyżem - skałka ma kształt baszty o wysokości 9 metrów. Ze szczytu, na którym postawiony jest krzyż obserwować można panoramę okolicy. Na szczyt prowadzi droga pionową szczeliną, która w dwóch miejscach rozszerza się w kuliste jamy. Według jednej z legend, była ona niegdyś kościołem. Stała się głazem z powodu kary, rzuconej na miejscowego proboszcza, który przegrał świątynię grając z diabłem w kości. Istnieje też podanie ludowe, które mówi, że na skale tej lubił siadywać czart, który zrzucał w dół pijanych podróżnych. Proceder ten zakończył się wraz z postawieniem na szczycie skały krzyża.
Wodospad (inna nazwa Wąwóz Czarownic) - to zakończony wodospadem około 40 metrowy wąwóz, który posiada statut pomnika przyrody, ograniczony kilkunastometrowej wysokości ścianami skalnymi. W połowie długości wąwozu następuje jego rozwidlenie. Główna, zachodnia dolina kończy się pionową ścianą wysokości około 14,5 m. Po ścianie tej spływa woda, rozpryskując się na skalnym stopniu i spadając na dno wąwozu.
O powstaniu "Skamieniałego Miasta krąży wiele legend i podań. Jedna z nich mówi, iż powstało ono wskutek kary bożej, jaka została nałożona na mieszkańców i ich prawdziwe budowle. Przyczyną kary, jaka spadła na mieszkańców, było ich rozwiązłe życie. Stąd "Skałka z krzyżem" to dawny kościół, "Ratusz" był siedzibą władz, "Baszta", "Warownie" i "Piramidy" to grodzkie kamienice, "Czarownica" zaś była więzieniem dla największych łotrów. Inną wersję tego przekazu przedstawia w wierszu, wydanym w 1861 roku, poeta Feliks Piasecki. Według opisanej przez niego historii w grodzie Ciężkowice stał zamek obronny, zamieszkany przez znakomitego rycerza, który posiadał wielki majątek. Rycerz nad wszystko pragnął posiąść włości w Kąśnej, które znajdowały się po drugiej stronie rzeki Białej. Jednak próby układów z ich właścicielem, rycerzem z Rożnowa, spełzły na niczym, aż pewnego razu pan z Ciężkowic ujrzał jeźdźca, zmierzającego do zamku. Jeźdźcem tym była kobieta, "rzadkiej urody dziewica". Dziewczyna zdołała uciec z niewoli i poprosiła o pomoc, gdy nagle nadjechał nowy gość, którym był rycerz z Rożnowa. Zażądał on zwrotu branki, ale spotkał się ze zdecydowaną odmową. Wówczas zaproponował, panu z Ciężkowic, iż w zamian odstąpi mu włości w Kąśnej. Kiedy rycerze podali sobie dłonie na zgodę, cały gród wraz z mieszkańcami został zamieniony w skały.
